در اروپا داوران را به عنوان شخصيت ممتاز ورزشگاه مي‌شناسند و به همين دليل براي هر قضاوت 5000 هزار دلار به داوران پرداخت مي‌كنند در حالي كه اين مبلغ در ايتاليا تا 6000 دلار نيز برآورد شده است. اما در كشور ما با كسر 10 درصد ماليات 180 هزار تومان به داور تعلق مي‌گيرد كه براي پركارترين داور ليگ فصل گذشته كه خداداد افشاريان بوده سه ميليون و 600 هزار تومان درآمد داشته است.
به نوشته گل؛ اين درحالي است كه برخي از تداركاتچي‌هاي ليگ قراردادي بين 15 تا 20 ميليون تومان دريافت كرده‌اند يعني حقوقي كه داوران در ايران دريافت مي‌كنند نه تنها از تداركاتچي تيم‌ها و برخي از ليدرها كمتر است بلكه شان آنها را نيز مراعات نمي‌كنند، اين درحالي است كه اساسا قاضي در ورزش فوتبال بايد از هر حيث تامين شود تا شائبه‌اي در آن مسابقات در مورد داوران ايجاد نشود.
گفته مي‌شود 12 ميليارد تومان به عنوان حق پخش تلويزيوني دريافت مي‌كنند و از طرفي براي تبليغات روي پيراهن تيم‌ها يك ميليارد تومان از اسپانسر دريافت مي‌كنند ولي اين تنها داوران هستند كه حق‌الزحمه مناسب شان خود را دريافت نمي‌كنند.
حتي ناظران اعزامي فدراسيون براي مسابقات و حتي ناظران داوري مبالغي دريافت مي‌كنند كه هيچ تناسبي با شان و جايگاه آنها در فوتبال ندارد و به نظر مي‌رسد در صفي كه براي فوتبال تشكيل شده نفر آخر آن را داوران تشكيل مي‌دهند.
منافع برگزاري مسابقات فوتبال بيشتر به جيب 350 بازيكني مي‌رود كه با باشگاه‌هايشان قرارداد دارند و به همين دليل غرور ناشي از پرداخت‌هاي هنگفت به آنها اين اجازه را مي‌دهد كه هر نوع برخورد و رفتاري را با داوران مسابقات موجه بدانند. به نظر مي‌رسد كه كار عاقلانه اين است كه براي ليگ امسال براي هر سوت به داور يك ميليون تومان و به كمك داوران ششصد هزار تومان پرداخت شود در آن صورت پركارترين داور كشور با دريافت 18 ميليون تومان معادل دريافتي يك تداركاتچي در باشگاه‌هاي حرفه‌اي حق‌الزحمه دريافت خواهد كرد.